dobry V
poprawny, wzorowy
Jest to dziwak, fantastyk trochę, ale młody, Poczciwy, dobry Polak; potrzebny nam taki (VI) Ach, dobry Stryju! Byłbym najszczęśliwszy z ludzi, Gdyby mi Zosia była dzisiaj zaręczona (X) Za ten dar nie gniewaj się, dobry przyjacielu, Nie chcieliśmy cię skrzywdzić (X) Wprawdzie oficer rotny, pan Nikita Ryków, Moskal, lecz dobry człowiek, dał się udobruchać, Cóż, kiedy sam majora Płuta musiał słuchać! (IX) Bo któż tam mieszkał? - Matka, bracia, krewni, Sąsiedzi dobrzy (Epilog).
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Moralność ↔ Moralność, cechy charakteru